در این مطلب از سایت تریپ لند متن های زیبا در مورد شهدای گمنام را برای شما آماده کرده ایم. امیدواریم از این مطلب لذت ببرید.
شهدا گمنام افراد دلیری هستند که جان خود را در راه وطن نثار کردند و اکنون که سالها از جنگ تحمیلی بین ایران و عراق می گذرد، هیچ رد و نشونی از آنها باقی نمانده و بی نام و نشان هستند. این افراد شجاع که برای شرف و ابروی کشور و خانواده های خود جنگیدند و مظلومانه شهید شدند در مسیر عبودیت و بندگی در نزد خدای متعال در بالاترین مقام معنوی جای دارند. در ادامه این پست متن های زیبا در مورد شهدای گمنام گردآوری شده است. در صورت تمایل از خاطرات شهید سردار سلیمانی که پیش ازاین منتشر نمودیم بازدید نمایید.
متن کوتاه در مورد شهدای گمنام
گمنامی تنها برای شهرت پرستان درد آور است
وگرنه همه اجر‌ها در گمنامیست
محکمه خون شهداء محکمه عدلیست
که ما را در آن به محاکمه می‌کشند
پلاک خانه آن یار مهربان چند است
پدر! بیا و نگه کن کدام فرزند است
وصیتی که کمی سوخته به جیبش بود
نوشته: عرض سلام ای پدر! دلم بند است
«متن های زیبا در مورد شهدای گمنام»
چشم پاک دختری از جمله‌ای تر مانده است
چشم‌های پاکش اما خیره بر در مانده است
روی دیوار اتاق کوچک تنهایی‌اش
عکس بابایش کنار شعر مادر مانده است . . .
چه زیباست ..
خاطرات مردانی که پروای نام ندارند و در کهف گمنامی خویش
مأوا گرفته اند
به یاد شهدای گمنام …
آنان که در زمین گمنامند
و در آسمانها مشهورند …
«متن کوتاه در مورد شهدای گمنام»
بگذارید گمنام باشم …
به خدا قسم گمنام بودن بهتر است
از اینکه فردا افرادی وصایایم را شعار قرار دهند
و عمل را فراموش کنند .
«متنی زیبا در مورد شهدای گمنام»
گفتند شهید گمنامه ،
پلاک هم نداشت، اصلا هیچ نشونه ای نداشت ؛
امیدوار بودم روی زیرپیرهنیش اسمش رو نوشته باشه …
نوشته بود : “اگر برای خداست ، بگذار گمنام بمانم”
«متن زیبا در مورد شهید گمنام»
خیلی گشته بودیم، نه پلاکی، نه کارتی، چیزی همراهش نبود.
لباس فرم سپاه به تنش بود . چیزی شبیه دکمه پیراهن در جیبش نظرم را جلب کرد.
خوب که دقت کردم ، دیدم یک نگین عقیق است که انگار روش جمله ای حک شده.
خاک و گل ها رو پاک کردم ….
دیگر نیازی نبود دنبال پلاکش بگردیم …
روی عقیق نوشته بود : “به یاد شهدای گمنام”
«متن کوتاه درباره شهید گمنام»
متن در مورد شهدای گمنام
به مادر قول داده بود بر می گردد …
چشم مادر که به استخوان های بی جمجمه افتاد
لبخند تلخی زد و گفت :
بچه م سرش می رفت ولی قولش نمی رفت …
«متن ادبی در مورد شهدا گمنام»
به روی سنگ قبرم اسمم را ننویسید …
می خواهم هم چون دهها شهید دیگر گمنام باقی بمانم .
اگر خواستید فقط این جمله را بنویسید …
پر کاهی تقدیم به آستانه کبریایی الله
« متن کوتاه در مورد شهدای گمنام»
ای شهدا
برای ما حمدی بخوانید
که شما زنده اید
و ما مرده …
«جملات زیبا در مورد شهدای گمنام»
مطالب پیشنهادی: عکس باکیفیت از عباس بابایی
پیشونی بندها رو با وسواس زیر و رو میکرد …
پرسیدم : دنبال چی میگردی ؟
گفت : سربند یا زهرا !
گفتم : یکیش رو بردار ببند دیگه ، چه فرقی داره ؟
گفت : نه ! آخه من مادر ندارم …
« جمله کوتاه درباره شهدا گمنام»
سلام بر آنهایی که رفتند؛ تا بمانند و نماندند
تا بمیرند
«جمله زیبا در مورد شهید گمنام»
بسم رب الشهدا
دلم تنگ شده
برا اینجا نوشتن از شهدا … فقط همین
در گمنامی هم مشترکیم
تو پلاکت را گم کرده ای و من هویتم را …
ای شهید گمنام ..
«متن کوتاه در مورد شهدای گمنام»
کوچه هایمان را به نامشان کردیم
که هرگاه آدرس منزلمان را می دهیم
بدانیم از گذرگاه خون کدام شهید است
که با آرامش به خانه می رسیم !
انتظار را باید
از مادر شهید گمنام پرسید
ما چه میدانیم
دلتنگی غروب جمعه را ؟
و تا ابد به آنانکه
پلاکشان را از گردن خویش درآوردند
تا مانند مادرشان گمنام و بی مزار
بمانند مدیونیم …
هم قد گلوله توپ بود
گفتن : چه جوری اومدی اینجا ؟
گفت : با التماس !
گفتن : چه جوری گلوله رو بلند میکنی میاری ؟
گفت : با التماس !
به شوخی گفتن میدونی آدم چه جوری شهید میشه ؟
لبخندی زد و گفت : با التماس !
وقتی تکه های بدنشو جمع میکردن ،
فهمیدم چقدر التماس کرده !!!
متن زیبا در مورد شهدای گمنام
شهدای گمنام، بدانید نام شما است که باعث آوازه و شهرت ایران و ایرانی شده. اکنون اگر هرجایی نام ایران می درخشد، باید بدانیم که در پشت زمینه ی آن شهدایی بوده اند که برای این درخشیدن جان داده اند در صورتی که حتی اسمشان هم مشخص نیست.
اکنون پیش خدایت هستی و اکنون غرق در نعمت های اویی. ناراحت نباش!
گرچه از این دنیا گمنام رفتی، اما پیش خدایت کاملاً شناخته شده ای.
قسمت بزرگی از بهشتی که خداوند دائما نوید آن را به انسان ها می داد، از آن توست.
در آن شاد باشد و اجر جوانمردی ات در این دنیا را در آنجا بگیر.
شهید گمنام، گرچه نامی ندارد اما همه او را به مردانگی اش و شجاعتش می شناسند. او گرچه معلوم نیست چطور به شهادت رسیده اما این مهم است که به این مقام نائل شده و مردم ما خوب بلدند قدر این مقام را بدانند.
اگر به پای حرف های خانواده هایشان بنشینی و از نحوه شهادتشان بپر سی، هیچ چیز جز اشک ندارند که تحویل تو بدهند. آخر معلوم نبوده که چطور و چگونه عزیزشان به شهادت رسیده. آنها روزی فرزند، همسر، برادرشان را راهی جبهه کردند و بعد از آن روز دیگر رویش را ندیدند و هیچ نشانی از او یافت نکردند. چه غریبانه است شهادت این شهیدان و چه ارزشمند است مقامی که به آن نائل شده اند.
قلبم برای خانواده های شهدای گمنام به درد می آید. آخر از دست دادن عزیزان سخت است ولی اینکه بدانی دیگر هیچ اثری از آنها به جا نمی ماند، از همه چیز سخت تر است. اینکه بدانی دیگر از فرزندت و یا هر عزیز دیگرت هیچ خبری نمی شود و دیدارتان به روز قیامت موکول شده، از همه سخت تر است.
کاش میشد همسفر شما می شدم و کاش می شد که می فهمیدم چه در دل شما می گذرد. کاش میشد میفهمیدم چه در سر دارید که بدون آنکه از شما نامی بر جا بماند، حاضر شدید برای کشورتان بجنگید و از خون خود بگذرید. اکنون به شما تبریک می گویم چرا که شما به خواسته ی خود رسیده اید. اکنون شما به مقام شهادت رسیده اید همان مقامی که بلندترین جایگاه را در نزد پروردگارمان دارد.
تک تک تان پر گشودید و رفتید؛ رفتید و هیچ نام و نشانی از شما بر جا نماند. از شما در تاریخ به اسم کبوترهای یاد می شود که آشیانه شان را رها کردند تا به جنگ سختی ها و به جنگ ناجوانمردی ها بروند. شما کبوترانی هستید که بال هایتان زیر حجم این ناجوانمردی ها شکست و از بین رفت اما همچنان ادامه دادید. اکنون که هیچ نامی از شما بر جا نمانده، شما را همان کبوتران عشقی می نامند که رسم عاشقی را خوب به ما آموختند. شهدای گمنام، شهادت گوارای وجودتان.
مسیری که رفتید حق بود! برای همین به آن ادامه دادید و نگاه نکردید که چه چیزی انتظار شما را می کشد و چگونه قرار است به شهادت رسید. فقط پیش رفتید چرا که می دانستید هر چه قدر به پیش بروید، به خداوند نزدیک تر خواهید شد. اکنون هم به حق رسیده اید! اکنون هم به مقام شهادت رسیده اید. ناراحت نباشید که نام و نشانی از شما نیست. این دنیا حتی با همان نام و نشان دارها هم خوب تا نکرده. گرچه برای این دنیا ناشناخته اید اما در ان دنیا کاملاً شما را می شناسند.
مطالب پیشنهادی: نامه ای به شهید سلیمانی
بزرگترین دارای یک انسان خونش است و چه راحت خون ریختید تا دارایی های دیگران حفظ شود. شما برای ناموس جنگیدید، برای حفظ حریم کشور و برای حفظ حرمت ها. اکنون تلاش تان بی نتیجه نمانده و شما به آنچه که می خواستید رسیدید. شما به دو چیزی که آرزویش را داشتید دست یافتید! یکی حفظ حرمت ها بود و یکی هم شهادت. شهیدان گمانم کشورم، شهادت گوارای وجودتان
عاشق نمیشدم اگر با شما آشنا نمیشدم. عشق واقعی در وجود شما نهفته شده بود. آن موقع نمی دانستید که شاید به خانواده هایتان به خاطر شما سودی برسد، شاید از شما به خاطر کارتان تجلیل شود، اصلا شاید شانس پیروزی داشته باشید، فقط پیش رفتید چون غیرت و جوانمردی در وجود شما نهفته بود. اکنون که شده اید شهید گمنام و اکنون که هیچ نامی از شما مشخص نیست، می دانم که نزد پروردگارتان جزو شناسنامه دار ترین بندگان هستید. پس ناراحت این دنیا نباشید که این دنیا جواب عاشقی را خیلی بد می دهد.
شهدا اگر نبودند، آزادی ای که الان داشتیم تبدیل به اسارت میشد. اسارتی که شاید هیچوقت نمی توانستیم میله های زندان آن را در هم شکنیم و از آن خارج شویم. اما شهدا جان دادند تا این میله ها شکسته شوند و دیگر نباشند. دسته ای دیگر از شهدا هم هستند که گمنام اند. این شهدا گرچه نامی از آنها در صفحات تاریخ وجود ندارد، اما پایه و اساس میله ها را همین شهدا بوده اند که سست و ضعیف کردند.
اگر شهیدان به خصوص شهدای گمنام نبودند، اکنون ما بودیم که گمنام بودیم و نامی از ما وجود نداشت. دشمنان در میان ما رخنه کرده بودند و اگر این شهدا نبودند، اکنون شاید خود ما به کلی از تاریخ محو و نابود میشدیم. آنها حاضر شدند تا از خود بگذرند تا ما بمانیم و آرامشی که اکنون داریم را داشته باشیم.
بخش عظیمی از آزادی کشورمان را مدیون شهدا هستیم که گمنام مانده اند و نامی از آنها یافت نشده. این شهدا حاضر شدند تا نام گمنام بر تابوت آنها درج شود اما آب خوش از گلوی دشمن رد نشود. اگر این شهدا نبودند، شاید وضعیتی آرامی که الان داریم متفاوت بود و شاید آزادی ای که الان داریم را دیگر نداشتیم.
مطالب مرتبط: تعبیر خواب شهید حججی
هویت تان را فدای ایران کردید و چه چیزی از این زیباتر که برای کشورت خودت را قربانی کنی؟! آنها برای کشورشان حاضر شدند که کسی آنها را نشناسد و کسی به اسم و رسم آنها پی نبرد. آخر آنها آگاه بودند که اسم و رسم دار بودن در این دنیا مهم نیست بلکه سرای آخرت است که اهمیت دارد. آنها برای کشورشان جنگیدند و خود را فدا کردند تا نام کشورشان با قدرت و اقتدار آورده شود.
وقتی که میشنوم کاروان شهیدان گمنام دیگری به وجود آمده، هلهله ای در وجودم آغاز می گردد. هلهله ای که پایانی ندارد و مرا از درون میخورد. دلم برای غریبی تان خون می گرید و وجودم برای بی کس بودن تان در این دنیا ذره ذره می شود. اما ناراحت نباشید چرا که همه کس شما اکنون خداوند است و او خوب بلد است که جواب حق را بدهد.
درود بر شرف شهیدانی که حتی شاید تا قبل از کشف شدن پیکرشان شهید خوانده نمی شدند. درود بر شرف آنها که جان دادند نه برای اینکه نامی از خود در تاریخ به یادگار بگذارید بلکه برای کشورشان و مردمانش. برای آنها مردم و خاک های سرزمین از هر چیزی بیشتر اهمیت داشته. اکنون آنها نیستند اما این خاک و این مردم حفظ شده اند و در امان مانده اند.
اگر از من بپرسند که مقدس ترین انسان های روی کره ی زمین چه کسانی هستند، بدون تردید نام شهیدان گمنام را خواهم آورد. آن ها تقدیس شده هایی هستند که شاید هیچ کدام از ما حتی نام آنها را هم ندانیم! آخر جانشان را داده اند! مگر چه چیزی از این ارزشمندتر می شود؟ مگر چه چیزی از جان انسان گرانبها تر است؟ آنها از جان خود گذشتند تا ارزش هایشان از بین نرود. درود بر وجود چنین انسان هایی که هنوز هم شاید خیلی از آنها ناشناخته مانده اند و تا ابد ناشناخته خواهندماند.
اگر می شد بعد از خدا به کس دیگری سجد کرد، بدون شک من شهیدان گمنام را برای سجده کردن انتخاب می کردم. آخر آن ها بی مهابا و بدون هیچ چشم داشتی حاضر شدند تا از جان خود بگذرند. به راستی چه کسی انقدر شهامت دارد؟ چه کسی اینقدر شجاعت دارد؟ فقط کسانی می توانند این کار را انجام دهند که روحی بزرگ داشته باشند و دلیل سجده ی من بر آنها هم همین است که آنها روحی بزرگ دارند.
شاید نام هیچ کوچه و خیابانی به نام آنها نباشد، شاید هیچ کتابی از خاطرات آنها ننوشته باشد و شاید هیچ اسمی هیچوقت از آنها برده نشده باشد اما شجاعت آنها زبانزد خاص و عام است. درست است که نامی از آنها برده نمی شود اما آنها محتاج این نیستند! آنها محتاج توجه پروردگار شاه بودند تا آنها را به مقام رفیع شهادت برساند و اکنون خداوند هم حاجت آنها را برآورده کرده و این است که مهم است.
تنها شناسنامه آنها شده است چند تکه استخوان. سال ها قبل آنها به شهادت رسیدند و چه غریبانه این اتفاق رخ داد. هیچ کس آنها را نمی شناسد و هیچ کس نام و نشانی از آنها ندارد. فقط می دانیم که زاده ی ایرانند و همین و بس. اما روحشان بداند که آنها گرچه شاید به ظاهر شناخته شده نباشند اما برای هر کدام از این شهیدان همین را بس که مردم بدانند آنها فرزند ایرانند. آن موقع با پیکر به جا مانده از آنها، به مانند عزیزترین کس شان برخورد خواهند کرد.
