آیا قسم خوردن به پیامبر و امامان در ماه رمضان سبب ابطال روزه است؟
در این مطلب از تریپ لند به بررسی این سوال می پردازیم که آیا قسم خوردن به پیامبر و امامان در ماه رمضان سبب ابطال روزه است؟ امیدواریم تا مفید واقع شود.
قسم خوردن به پیامبر و امامان در ماه رمضان
پاسخ اجمالی
قسم خوردن از مبطلات روزه نیست بله اگر با قسم خوردن چیزی را به دروغ به خدا و پیغمبر (ص) و جانشینان آن حضرت عمداً نسبت دهد، ازاین جهت که از مصادیق دروغ بستن به خدا و پیغمبر (ص) و جانشینان پیغمبر (ع) است موجب بطلان روزه می شود.
اما قسم هایی که در دعاها آمده است قسم دروغ نیست بلکه از باب تاکید و اصرار بر استجابت دعا و درخواست از خداوند است و موجب باطل شدن روزه نمی شود.
پاسخ تفصیلی
جهت آشنایی بیشتر با مبطلات روزه مسائل مربوط به آن را متذکر می شویم:
در تو ضیح المسائل چنین آمده است: “نُه چیز روزه را باطل مىکند: اول: خوردن و آشامیدن، دوم: جماع، سوم: استمناء ، و استمناء آن است که انسان با خود کارى کند که منى از او بیرون آید. چهارم: دروغ بستن به خدا و پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم و جانشینان پیغمبر علیهم السلام. پنجم: رساندن غبار غلیظ به حلق. ششم: فرو بردن تمام سر در آب. هفتم: باقى ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح. هشتم: اماله کردن با چیزهاى روان. نهم: قى کردن[۱]. در توضیح مورد چهارم در مسأله دیگری چنین آمده است:”اگر روزه دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا و پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم و جانشینان آن حضرت عمداً نسبت دروغ بدهد اگر چه فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند، روزه او باطل است و احتیاط واجب آن است که حضرت زهرا سلام اللَّه علیها و سایر پیغمبران و جانشینان آنان هم در این حکم فرقى ندارند.[۲]
بنا براین قسم خوردن از مبطلات روزه نیست بله اگر با قسم خوردن چیزی را به دروغ به خدا و پیغمبر (ص) و جانشینان آن حضرت عمداً نسبت دهد ازاین جهت که از مصادیق دروغ بستن به خدا و پیغمبر (ص) و جانشینان پیغمبر (ع) است موجب بطلان روزه می شود.
اماقسم هایی که در دعاها آمده است قسم دروغ و از مبطلات روزه نیست بلکه ازباب تاکید و اصرار بر استجابت دعا و درخواست از خداوند است که خداوند را به حق اولیاء اش و به حق مقدسات و مقربین درگاهش قسم می دهیم که خواسته ما را اجابت نماید.
منابع:
[۱] – توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج۱، ص: ۸۹۱٫
[۲] – توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج۱، ص: ۹۰۰ مسأله ۱۵۹۶٫