آیا نیت روزه باید بر زبان گفته شود

گفتن نیت روزه بر زبان لازم نیست همینکه شخص قصد روزه داشته باشد و بداند که برای خدا می خواهد روزه بگیرد کفایت می کند.

احکام روزه

روزه آن است که (1) انسان برای انجام فرمان خداوند عالم (2) از اذان صبح تا مغرب از چیزهایی که روزه را باطل می کند و شرح آنها بعداً گفته می شود خودداری نماید (3).

 (1) (مکارم) در هر سال واجب است همه افراد مکلّف یک ماه مبارک رمضان را به شرحی که در مسائل آینده گفته می شود، روزه بدارند. روزه آن است که ..

 (2) (زنجانی) برای خداوند متعال ..

(سیستانی) برای تذلّل و کرنش در پیشگاه خداوند عالم ..

 (3) (خوئی ، تبریزی ، سیستانی) از نُه چیزی که بعداً گفته می شود خودداری نماید.

نیّت

[ لازم نیست انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند]

مسأله 1550 لازم نیست انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند یا (1) مثلًا بگوید: فردا را روزه می گیرم (2)، بلکه همین قدر که (3) برای انجام فرمان خداوند عالم (4) از اذان صبح تا مغرب کاری که روزه را باطل می کند انجام ندهد کافی است (5) و برای آن که یقین کند تمام این مدت را روزه بوده ، باید مقداری پیش از اذان صبح و مقداری هم بعد از مغرب از انجام کاری که روزه را باطل می کند خودداری نماید.

 (1) (بهجت) یا به زبان جاری کند ..

(2) (بهجت) قربهً إلی اللّه ..

 (3) (خوئی ، تبریزی) بلکه همین قدر که بنا داشته باشد ..

(4) (سیستانی) بلکه همین قدر که بنا داشته باشد برای تذلل در پیشگاه خداوند عالم ..

(5) (بهجت) بقیه مسأله ذکر نشده .

(زنجانی ) مسأله لازم نیست انسان نیت روزه را به زبان آورد یا از قلب خود بگذراند؛ مثلًا در قلب خود بگوید: فردا را روزه می گیرم قربهً إلی اللّه ، بلکه همین قدر که با قصد برای خداوند متعال از اذان صبح تا مغرب کاری که روزه را باطل می کند انجام ندهد کافی است .

(مکارم ) مسأله روزه از عبادات است و لازم است با نیّت به جا آورده شود. در موقع نیّت ، لازم نیست به زبان بگوید یا از قلب خود بگذراند، همین اندازه که در نظرش این باشد که برای اطاعت فرمان خدا از اذان صبح تا مغرب کارهایی که روزه را باطل می کند، ترک نماید کافی است . باید احتیاطاً کمی قبل از اذان صبح و کمی هم بعد از مغرب از انجام این کارها خودداری کند تا یقین حاصل کند که تمام این مدّت را روزه داشته است .

• توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و مُحشی حضرات آیات: سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، بهجت،فاضل،  اراکی، خویی، گلپایگانی، تبریزی.

معنای روزه
«روزه» در شرع مقدس اسلام آن است که انسان در تمام روز (از طلوع فجر تا غروب آفتاب) با قصد اطاعت از فرمان خداوند از خوردن و آشامیدن و چیزهای دیگری که به تفصیل گفته خواهد شد خودداری کند.
توجه:
 معیار شرعی در مورد وقت روزه، فجر صادق است نه کاذب، و احراز آن موکول به تشخیص مکلف است.
 در طلوع فجر (وقت وجوب امساک برای روزه گرفتن) فرقی بین شبهای مهتابی و غیر مهتابی نیست.
 مقتضی است که مؤمنین محترم «اَیَّدَهُمُ اللهُ تَعَالی» جهت رعایت احتیاط در امساک روزه، همزمان با شروع اذان صبح از رسانه‌ها برای روزه امساک نمایند.
 هرگاه برای روزه‌دار اطمینان حاصل شود که اذان از هنگام داخل شدن وقت شروع شده جایز است به صرف شروع اذان، افطار نماید و صبر کردن تا پایان اذان لازم نیست. رساله آموزشی .

ویژه نامه احکام روزه

1.  شرايط وجوب روزه
2. – كيفيت نيت روزه چگونه است
3. – زمان نيت روزه مستحبي تا چه موقع است
4. – فراموشي نيت روزه
5. – نيت اول رمضان
6. – روزه يوم ‏الشك
7. – نماز اول وقت یا افطار
8. – به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند
9. – در چه روز هايي گرفتن روزه حرام است
10. – چه روز هايي روزه گرفتن مكروه است