ذکر ایام هفته از بهترین و تاثیرگذارترین اذکار هستند و شما می توانید در طول روزهای هفته ذکر مخصوص به همان روز را ۱۰۰ مرتبه زمزمه کنید. هر یک از ذکرهای ایام هفته دارای فوایدی هستند و در احادیث و روایات به مسلمانان برای گفتن این اذکار توصیه شده است.
هر روز در هفته ذکر مخصوص و دعای مخصوص به خود را دارد که خواندن دعا و ذکر روزهای هفته به انسان آرامش می دهند و شما می توانید برای ثواب بیشتر این اذکار و دعاها را در روزهای مخصوصی بخوانید.
ذکر روز دوشنبه به اسم امام حسن و امام حسین علیهما السلام است. روایت شده در این روز زیارت آن دو بزرگوار خوانده شود که خواندن آن موجب کثرت مال می‌شود.
ذکر روز دوشنبه
یا قاضِیَ الْحاجات می باشد و ترجمه فارسی آن : ای برآورنده حاجت ها است. این ذکر را روزهای دوشنبه صدمرتبه بخوانید.
نماز سفارش شده ی روز دوشنبه
یکی از اعمال روزهای هفته، نمازی است که از ائمه و در روایات مختلف برای هر یک از روزهای هفته توصیه می شود. نمازهایی که برای گرفتن حاجت و رفع مشکلات دنیوی تاثیر فوق العاده دارند
نماز روز دوشنبه
نماز این روز چهار رکعت نقل شده است و در رکعت اول بعد از حمد یک مرتبه آیه الکرسی و در رکعت دوم حمد یک مرتبه و سوره توحید یک مرتبه و در دو رکعت دیگر رکعت اول بعد از حمد سوره فلق یک مرتبه و رکعت دوم بعد از حمد سوره ناس یک مرتبه و بعد از فارغ شدن از چهار رکعت ده مرتبه استغفار نماید.(جمال الاسبوع بکمال العمل المشروع، ص ۶۴)
از امام حسن عسکری(ع ) روایت شده است:
هرکس روز دوشنبه ده رکعت نماز بجا آورد و در هر رکعت سوره حمد و ده مرتبه سوره توحید را بخواند، حق تعالی در قیامت برای او نوری قرار دهد که موقف را روشنایی بخشد تا در آن روز همه بندگان خدا بر او غبطه برند. (مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، نمازهای ایام هفته)
نماز شب سه شنبه
نماز این شب دو رکعت نقل شده است، رکعت اول بعد از حمد یک مرتبه سوره قدر و رکعت دوم بعد از حمد هفت مرتبه سوره توحید.
نماز حضرت زهرا (س) در روز دوشنبه
حضرت فاطمه(س) دو رکعت نماز می خواند که جبرئیل به ایشان تعلیم داده بود.
آن حضرت در رکعت اوّل پس از سوره «حمد» «صد مرتبه» سوره «قَدر» و در رکعت دوّم بعد از سوره «حمد» «صد مرتبه» سوره «توحید» را قرائت می کردند و چون سلام می دادند این دعا را می خواندند:
سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِیفِ، سُبْحَانَ ذِی الْجَلاَلِ الْباذِخِ الْعَظِیمِ، سُبْحَانَ ذِی الْمُلْکِ الْفَاخِرِ الْقَدِیمِ، سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَهَ وَالْجَمَالَ، سُبْحَانَ مَنْ تَرَدّیٰ بِالنُّورِ وَالْوَقَارِ، سُبْحَانَ مَنْ یَرَیٰ أَثَرَ النَّمْلِ فِی الصَّفَا، سُبْحَانَ مَنْ یَرَیٰ وَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَوَاءِ، سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا لَاهَکَذَا غَیْرُهُ.(قمی، مفاتیح الجنان، اسوه، ص۴۱)
پاک و منزّه است آن خدایی که دارای شکوه افراشته و بلند است، پاک و منزّه است خدایی که صاحب شوکت والا و بزرگ است، پاک و منزّه است خدایی که دارنده فرمانروایی پرافتخار دیرینه است، پاک و منزّه است آن که لباس خرّمی و زیبایی به بر دارد، پاک و منزّه است آن که در پوششی از نور و وقار است، پاک و منزّه است آن که ردّ پای مورچه را بر سنگ سخت می بیند، پاک و منزّه است آن که خطّ سیر پرنده را در هوا می بیند، پاک و منزّه است آن که او چنین است و جز او چنین نیست.
سید ابن طاووس فرموده است:
در روایت دیگری وارد شده که پس از این نماز «تسبیح مشهور حضرت زهرا(س)» را که بعد از هر نماز خوانده می شود، بخوانند و پس از آن «صد مرتبه» صلوات بر محمّد و خاندان او فرستند.( سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۳۷۱ش، ص۱۷۱)
شیخ در کتاب «مصباح المتهجّدین» نماز حضرت فاطمه(س) را دو رکعت ذکر کرده است:
در رکعت اوّل سوره «حمد» و «صد مرتبه» سوره «قَدر» و در رکعت دوّم سوره «حمد» و «صد مرتبه» سوره «توحید» خوانده شود و چون سلام داده شد، «تسبیح حضرت زهرا»(سلام الله علیها) را بخوانند، آنگاه دعای «سُبحان َ ذِی العِزِّ الشّامِخِ» که در بالا ذکر شد خوانده شود.
سزاوار است بعد از نماز، زانوها و آرنج ها را برهنه نماید، همه مواضع سجود خود را بدون هیچ حائلی به زمین بچسباند، حاجت بخواهد و دعا کند آنچه می خواهد و در حالت سجده بگوید:
یَا مَنْ لَیْسَ غَیْرَهُ رَبٌّ یُدْعیٰ، یَا مَنْ لَیْسَ فَوْقَهُ إِلٰهٌ یُخْشَیٰ، یَا مَنْ لَیْسَ دُونَهُ مَلِکٌ یُتَّقَیٰ،
یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ وَزِیرٌ یُؤْتَیٰ، یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ حَاجِبٌ یُرْشَیٰ، یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ بَوَّابٌ یُغْشَیٰ،
یَا مَنْ لَایَزْدَادُ عَلَیٰ کَثْرَهِ السُّؤالِ إِلّا کَرَماً وَجُوداً، وَعَلَیٰ کَثْرَهِ الذُّنُوبِ إِلّا عَفْواً وَصَفْحاً، صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِی کَذَا وَکَذَا. (شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۳۰۱)
ای آن که جز او پروردگاری نیست که خوانده شود! ای آن که ورای او معبودی نیست که از او پروا شود! ای آن که جز او فرمانروایی نیست که از او پرهیز شود!
ای آن که او را وزیری نیست که به او روی آرند! ای آن که او را نگهبانی نیست تا به او رشوه داده شود! ای آنکه او را دربانی نیست تا به وسیله او به درگاهش آیند!
ای آن که بر اثر بسیاری درخواست، جز کرم و جود و بر اثر کثرت گناهان جز عفو و گذشت نیفزاید، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنین و چنان کن.
و به جای «کذا و کذا» حاجات خویش را از خدا بخواهد.
تسبیح روز دوشنبه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
سُبْحانَ الْحَنَّانِ الْمَنَّانِ الْجَوَادِ، سُبْحانَ الْکَریمِ الأکْرَمِ، سُبْحانَ الْبَصیرِ العَلِیمِ،سُبْحانَ الْسَمِیعُ الْواسِعِ،
سُبْحانَ اللَّهِ عَلی اِقْبالِ النَّهارِ واِقْبالِ اللَّیْلِ، سُبْحانَ اللَّهِ عَلی اِدْبارِ النَّهارِ اِدْبارِاللَّیْلِ، لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ فِی آناءَ اللَّیْلِ آناءَالنَّهارِ،
وَلَهُ الْحَمْدُ وَالْمَجْدُ وَالْعَظَمهُ وَالْکِبرِیآءُ مَعَ کُلِّ نَفَسٍ وَکُلِّ طَرْفَهِ عَیْنٍ وَکُلِّ لَمْحَهٍ سَبَقت فی عِلْمِهِ، سُبْحانَکَ عَدَدَ ذلِکَ،
سُبْحانَکَ زِنَهِ ذلِکَ وَمَا أحْصَی کِتابُکَ، سُبْحانَکَ زِنَهَ عَرْشِکَ، سُبْحانَکَ سُبْحانَکَ سُبْحانَ رَبِّنَا ذِی الْجَلالِ وَالْإِکْرامِ،
سُبْحانَ رَبِّنَا تَسْبِیحاً کَمَا یَنْبَغِیِ لِکَرَمِ وَجْهِهِ وَ عِزِّجَلالِهِ، سُبْحانَ رَبِّنَا تَسْبِیحاً مُقَدَّساً مُزَکَیًّ کَذلِکَ تَعَالی رَبُّنَا،
سُبْحانَ الْحَیِ الْحَلِیمِ، سُبْحانَ الَّذِی کَتَبَ عَلَی نَفْسِهِ الْرَّحْمَهَ، سُبْحانَ الَّذِی خَلَقَ ادَمَ وَأَخرَجَنَامِنْ صُلْبِهِ،
سُبْحانَ الَّذِی یُحْیِی الْأَمْواتَ وَیُمِیتُ الْأَحْیاءَ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ حَلِیمٌ لَایَعْجَلُ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ رَقِیبٌ لَایَغْفَلُ،
سُبْحانَ مَنْ هُوَ جَوَادٌ لَایَبْخَلُ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ عَلِیمٌ لَایَجْهَلُ، سُبْحانَ مَنْ جَلَّ ثَنَآؤُهُ وَلَهُ الْمِدْحِهُ الْبَالِغَهُ فِی جَمِیعِ مَایُثْنَی عَلَیْهِ مِنَ الْمَجْدِ،
سُبْحانَ اللَّهِ الحَکِیمِ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَالِهِ وَسَلَّمَ.( البلد الامین، کفعمی، ذکر تسابیح الایام)
اعمال مخصوص روز دوشنبه
ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺎﺳﺒﻮﻉ آمده است:
«ﺍﺯ ﻣﻬﻤّﺎﺕ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺷﻨﺒﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﺽ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺧﺎﺻّﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺎﺻّﻪ، ﻭﻗﺖ ﻋﺮﺽ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ، ﻭﻗﺖ ﺍﻧﻘﻀﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ.
ﭘﺲ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻔﻘّﺪ ﻛﻨﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻛﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭ ﻣﺘﺬﻛّﺮ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻳﺮ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﺹ ﺍﻭ، ﺍﻫﻞ ﻣﻘﺎﻡ، ﺑﺎﻫﺮ ﻭ ﺣﺎﺿﺮﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺻﺤﻴﻔﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﻀﺎﻳﺢ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺻﻐﻴﺮﻩ ﻭ ﻛﺒﻴﺮﻩ ﺭﺍ.
ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻬﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻠﻚ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﻗﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺯ ﭘﺴﻴﻦ. ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﺮﺣﻰ ﺍﺯ ﺗﺤﺮﻳﺾ ﻭ ﺗﺮﻏﻴﺐ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﻛﻴﻔﻴّﺖ ﺁﻥ ﻛﺮﺩﻩ است. »
۱٫ روزه گرفتن
از سیره پیامبر (ص) این بود که روزهای دوشنبه و پنج شنبه روزه میگرفت.
۲٫ ذکر روز دوشنبه
یا قاضیَ الحاجات “ای برآورنده حاجت ها”
این ذکر که مختص روز دوشنبه می باشد خواندنش موجب افزایش مال می شود
۳٫ نماز
امام حسن عسکری(ع) در روایتی فرمودند:
هرکس روز دوشنبه ده رکعت نماز بجا آورد و در هر رکعت سوره حمد و ده مرتبه سوره توحید را بخواند، حق تعالی در قیامت برای او نوری قرار دهد که موقف را روشنایی بخشد تا در آن روز همه بندگان خدا بر او غبطه برند.(مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، نمازهای ایام هفته)
۴٫ زیارت اهل قبور
امیرالمؤمنین(ع) در حدیثی با این مضمون فرمودند:
مردگان خود را زیارت کنید چرا که آنها از زیارت شما خوشحال می شوند، و حاجت خود را نزد قبر پدر و مادر طلب نمایید.(وسائل الشیعه، باب ۵۷، ح ۵)
۵٫ خواندن دعای مخصوص روز دوشنبه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یُشْهِدْ أَحَداً حِینَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ
به نام خدای بخشنده مهربان ستایش مخصوص خدایی است که هنگام خلقت آسمانها و زمین هیچکس را به حضور نخواست (و از مشورت بی نیاز بود)
وَ لاَ اتَّخَذَ مُعِیناً حِینَ بَرَأَ النَّسَمَاتِ
و هنگام آفریدن جنبندگان عالم معین و یاری نگرفت
لَمْ یُشَارَکْ فِی الْإِلَهِیَّهِ وَ لَمْ یُظَاهَرْ فِی الْوَحْدَانِیَّهِ
در الهیت بی شریک و انباز و در عین یکتایی (برای آفرینش عالم) از معاون بی نیاز بود
کَلَّتِ الْأَلْسُنُ عَنْ غَایَهِ صِفَتِهِ وَ الْعُقُولُ عَنْ کُنْهِ مَعْرِفَتِهِ
زبانها از حق وصفش عاجز و عقلها از کنه معرفتش مدهوش
وَ تَوَاضَعَتِ الْجَبَابِرَهُ لِهَیْبَتِهِ وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْیَتِهِ وَ انْقَادَ کُلُّ عَظِیمٍ لِعَظَمَتِهِ
و گردنکشان در مقام هیبتش خوار و متواضع و بزرگان از هراس قهرش پست و حقیر و هر بزرگی در مقابل عظمتش رام و ذلیل است
فَلَکَ الْحَمْدُ مُتَوَاتِراً مُتَّسِقاً وَ مُتَوَالِیاً مُسْتَوْسِقاً (مُسْتَوْثِقاً)
پس ستایش ابدی جامع و کامل و پی در پی مخصوص توست
وَ صَلَوَاتُهُ عَلَی رَسُولِهِ أَبَداً وَ سَلاَمُهُ دَائِماً سَرْمَداً
و درود ابدی و تحیت دائمی تو بر رسول تو باد
اللَّهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ یَوْمِی هَذَا صَلاَحاً وَ أَوْسَطَهُ فَلاَحاً وَ آخِرَهُ نَجَاحاً
بار خدایا تو اول این روز را خیر و صلاح و وسطش را فیروزی و آخرش را کامروایی بخش
وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ یَوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ وَ أَوْسَطُهُ جَزَعٌ وَ آخِرُهُ وَجَعٌ
و پناه می برم به تو از آن روزی که اول آن فزع و ترس و وسطش جزع و فریاد و آخرش درد و رنج است
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ وَ کُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ وَ کُلِّ عَهْدٍ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ
خدایا از هر نذر و عهد و وعده ای که کردم و بدان وفا نکردم از تو آمرزش می طلبم
وَ أَسْأَلُکَ فِی مَظَالِمِ عِبَادِکَ عِنْدِی فَأَیُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِکَ أَوْ أَمَهٍ مِنْ إِمَائِکَ
و باز از تو درخواست می کنم در ظلمی که به بندگان تو کردم و حقی که بر من دارند که به لطف و کرمت ادا فرمایی پس هر کس از بندگان تو یا کنیزکان تو که مظلمهای از او بر من است
کَانَتْ لَهُ قِبَلِی مَظْلِمَهٌ ظَلَمْتُهَا إِیَّاهُ فِی نَفْسِهِ أَوْ فِی عِرْضِهِ
که ستمی بر او کرده ام چه به شخص او و چه به آبروی او
أَوْ فِی مَالِهِ أَوْ فِی أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ أَوْ غِیبَهٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا
یا در مال و اهل و عیال او و فرزندان او یا غیبتی از او کرده ام
أَوْ تَحَامُلٌ عَلَیْهِ بِمَیْلٍ أَوْ هَوًی أَوْ أَنَفَهٍ أَوْ حَمِیَّهٍ أَوْ رِیَاءٍ أَوْ عَصَبِیَّهٍ
یا بر او بار گرانی نهاده ام به سبب حب نفس یا هوای ریاست یا به کبر و حسد یا ریا و عصبیت
غَائِباً کَانَ أَوْ شَاهِداً وَ حَیّاً کَانَ أَوْ مَیِّتاً
به هر کس ستم کرده ام از غائب و حاضر و زنده و مرده
فَقَصُرَتْ یَدِی وَ ضَاقَ وُسْعِی عَنْ رَدِّهَا إِلَیْهِ وَ التَّحَلُّلِ مِنْهُ
که دستم از ادای حق او کوتاه و مجالم از پرداختش تنگ است و نتوانم از او حلیت خواست
فَأَسْأَلُکَ یَا مَنْ یَمْلِکُ الْحَاجَاتِ وَ هِیَ مُسْتَجِیبَهٌ لِمَشِیَّتِهِ وَ مُسْرِعَهٌ إِلَی إِرَادَتِهِ
پس از تو ای کسی که مالک حوایج خلقی و به محض خواست تو و در آن اراده تو همه حاجتها مستجاب است
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
از تو می طلبم که بر محمد و آل محمد (ص) درود فرستی
وَ أَنْ تُرْضِیَهُ عَنِّی بِمَا (بِمَ) شِئْتَ وَ تَهَبَ لِی مِنْ عِنْدِکَ رَحْمَهً
و آن بنده را که بر او ستمی کرده ام هر گونه خواهی از من راضی گردانی و مرا از جانب خود رحمتی بی حد عطا کنی
إِنَّهُ لاَ تَنْقُصُکَ الْمَغْفِرَهُ وَ لاَ تَضُرُّکَ الْمَوْهِبَهُ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
که آمرزش تو را نقصان و بخشش تو را زیان نرساند ای مهربانترین عالم
اللَّهُمَّ أَوْلِنِی فِی کُلِّ یَوْمِ إِثْنَیْنِ نِعْمَتَیْنِ مِنْکَ ثِنْتَیْنِ سَعَادَهً فِی أَوَّلِهِ بِطَاعَتِکَ
خدایا به من در این روز دوشنبه دو نعمت از جانب خود عطا فرما که آن دو یکی سعادت در اول روز به طاعت توست
وَ نِعْمَهً فِی آخِرِهِ بِمَغْفِرَتِکَ یَا مَنْ هُوَ الْإِلَهُ وَ لاَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِوَاهُ
و دوم نعمت در آخر روز به آمرزش تو ای کسی که خدایی بس تو راست و گناهان را جز تو کسی نتواند بخشید.(مفاتیح الجنان، دعاهای ایام هغته)
۶٫ زیارت امام حسن(ع)
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِینَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ فَاطِمَهَ الزَّهْرَاءِ
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا حَبِیبَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا صِفْوَهَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَمِینَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا حُجَّهَ اللَّهِ
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا نُورَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا صِرَاطَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا بَیَانَ حُکْمِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا نَاصِرَ دِینِ اللَّهِ ا
لسَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَاالسَّیِّدُ الزَّکِیُّ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْبَرُّ الْوَفِیُ السَّلاَمُ عَلَیْک َأَیُّهَاالْقَائِمُ الْأَمِینُ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَالِمُ بِالتَّأْوِیلِ
السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْهَادِی الْمَهْدِیُ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الطَّاهِرُ الزَّکِیُ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا التَّقِیُّ النَّقِیُّ السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْحَقُّ الْحَقِیقُ
السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الشَّهِیدُ الصِّدِّیقُ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.(مفاتیح الجنان)
۷٫ زیارت امام حسین(ع)
اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ سَیِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ
أَشْهَدُ أَنَّکَ أَقَمْتَ الصَّلاَهَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاهَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً وَ جَاهَدْتَ فِی اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ
حَتَّی أَتَاکَ الْیَقِینُ فَعَلَیْکَ السَّلاَمُ مِنِّی مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ عَلَی آلِ بَیْتِکَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ أَنَا یَا مَوْلاَیَ مَوْلًی لَکَ
وَ لِآلِ بَیْتِکَ سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ مُؤْمِنٌ بِسِرِّکُمْ وَ جَهْرِکُمْ وَ ظَاهِرِکُمْ وَ بَاطِنِکُمْ لَعَنَ اللَّهُ أَعْدَاءَکُمْ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ
وَ أَنَا أَبْرَأُ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی مِنْهُمْ یَا مَوْلاَیَ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ یَا مَوْلاَیَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ هَذَا یَوْمُ الْإِثْنَیْنِ وَ هُوَ یَوْمُکُمَا وَ بِاسْمِکُمَا وَ أَنَا فِیهِ ضَیْفُکُمَا
فَأَضِیفَانِی وَ أَحْسِنَا ضِیَافَتِی فَنِعْمَ مَنِ اسْتُضِیفَ بِهِ أَنْتُمَا وَ أَنَا فِیهِ مِنْ جِوَارِکُمَا فَأَجِیرَانِی فَإِنَّکُمَا مَأْمُورَانِ بِالضِّیَافَهِ وَ الْإِجَارَهِ فَصَلَّی اللَّهُ عَلَیْکُمَا وَ آلِکُمَا الطَّیِّبِینَ.(مفاتیح الجنان)
دعای روز دوشنبه
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَمْ یُشْهِدْ أَحَداً حِینَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ ، وَلَا اتَّخَذَ مُعِیناً حِینَ بَرَأَ النَّسَمَات ، لَمْ یُشَارَکْ فِى الْإِلٰهِیَّهِ ، وَلَمْ یُظاهَرْ فِى الْوَحْدَانِیَّهِ ، کَلَّتِ الأَلْسُنُ عَنْ غَایَهِ صِفَتِهِ ، وَالْعُقُولُ عَنْ کُنْهِ مَعْرِفَتِهِ ، وَتَوَاضَعَتِ الْجَبابِرَهُ لِهَیْبَتِهِ ، وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْیَتِهِ ، وَانْقَادَ کُلُّ عَظِیمٍ لِعَظَمَتِهِ ، فَلَکَ الْحَمْدُ مُتَواتِراً مُتَّسِقاً ، وَمُتَوالِیاً مُسْتَوْسِقاً وَصَلَوَاتُهُ عَلَىٰ رَسُو لِهِ أَبَداً ، وَسَلامُهُ دَائِماً سَرْمَداً ، اللّٰهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ یَوْمِى هٰذَا صَلاحاً ، وَأَوْسَطَهُ فَلاحاً ، وَآخِرَهُ نَجَاحاً؛
وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ یَوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ ، وَأَوْسَطُهُ جَزَعٌ ، وَآخِرُهُ وَجَعٌ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ ، وَکُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ ، وَکُلِّ عَهْدِ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ ، وَأَسْأَلُکَ فِى مَظَالِمِ عِبَادِکَ عِنْدِى ، فَأَیُّما عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِکَ أَوْ أَمَهٍ مِنْ إِمَائِکَ ، کَانَتْ لَهُ قِبَلِى مَظْلِمَهٌ ظَلَمْتُهَا إِیَّاهُ ، فِى نَفْسِهِ ، أَوْ فِى عِرْضِهِ ، أَوْ فِى مَالِهِ ، أَوْ فِى أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ ، أَوْ غِیبَهٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا ، أَوْ تَحَامُلٌ عَلَیْهِ بِمَیْلٍ أَوْ هَوَىً ، أَوْ أَنَفَهٍ أَوْ حَمِیَّهٍ أَوْ رِیَاءٍ أَوْ عَصَبِیَّهٍ ، غَائِباً کَانَ أَوْ شَاهِداً ، وَ حَیّاً کَانَ أَوْ مَیِّتاً ، فَقَصُرَتْ یَدِى ، وَضَاقَ وُسْعِى عَنْ رَدِّهَا إِلَیْهِ وَالتَّحَلُّلِ مِنْهُ؛
فَأَسْأَلُکَ یَا مَنْ یَمْلِکُ الْحَاجَاتِ ، وَهِىَ مُسْتَجِیبَهٌ لِمَشِیَّتِهِ ، وَمُسْرِعَهٌ إِلَىٰ إِرادَتِهِ ، أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَنْ تُرْضِیَهُ عَنِّى بِمَا شِئْتَ ، وَتَهَبَ لِى مِنْ عِنْدِکَ رَحْمَهً ، إِنَّهُ لَاتَنْقُصُکَ الْمَغْفِرَهُ ، وَلَا تَضُرُّکَ الْمَوْهِبَهُ ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ ، اللّٰهُمَّ أَوْلِنِى فِى کُلِّ یَوْمِ اثْنَیْنِ نِعْمَتَیْنِ مِنْکَ ثِنْتَیْنِ ، سَعادَهً فِى أَوَّ لِهِ بِطَاعَتِکَ ، وَنِعْمَهً فِى آخِرِهِ بِمَغْفِرَتِکَ ، یَا مَنْ هُوَ الْإِلٰهُ ، وَلَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِوَاهُ.
