در این مطلب از سایت تریپ لند به نظر اهل سنت درباره شفاعت چیست می پردازیم. پس به شما پیشنهاد می کنیم حتما تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.
حقیقت شفاعت چیست ؟
براى روشن شدن مطلب و اينكه درخواست شفاعت از پيامبر (صلى الله عليه و آله) و ديگر اولياى الهى كار باطلى نيست، به دو نكته اشاره مى كنيم:
1 اينكه طلب شفاعت همان طلب دعا است.
2 اينكه طلب دعا از صالحان كارى پسنديده و رايج در ميان مسلمانان در طول تاريخ بوده است.
شفاعت پيامبر (صلى الله عليه و آله) و ساير شفيعان در حقيقت درخواست آنان از خداوند متعال و طلب مغفرت از خداوند سبحان براى گناهكاران است و خداى سبحان به آنان اذن داده تا در ظرفيت هاى خاص براى مردم دعا كنند، و در همان موارد نيز، استجابت دعا را ضمانت كرده است و لذا آنان در غير مواردى كه اذن داده شده، دعا نمى كنند و معناى جمله «يا وجيهاً عندالله اشفع لنا عند الله» همين است.
نيشابورى مفسر معروف اهل سنت، از مقاتل در تفسير قول خداوند:
«مَن يَشفَع شَفاعَهً حَسَنَهً يَكُن لَهُ نَصِيبٌ مِنها وَمَن يَشفَع شَفاعَهً سَيِّئَهً يَكُن لَهُ كِفلٌ مِنها»(1) نقل كرده كه گفت: «… الشفاعه إلى الله إنما هى دعوه الله لمسلم»(2) «… شفاعت نزد خدا همانا خواستن از خدا براى مسلمان است.»
فخر رازى شفاعت را به دعا و توسل به سوى خداى متعال معنا مىكند. او مىگويد: «خداوند متعال به محمد (صلى الله عليه و آله) فرمود: «وَاستَغفِر لِذَنبِكَ وَلِلمُؤمِنِينَ وَالمُؤمِناتِ…»(3) محمد (صلى الله عليه و آله) را امر كرده كه «اولاً براى خودش استغفار كند و سپس براى ديگران استغفار نمايد…»(4).
شفاعت گناهکاران امت پیامبر ص در قیامت در کلام آیت الله شاه آبادی
شفاعت حضرت زهرا شامل چه کسانی است
شفاعت در برزخ
آيا شفاعت مختص شيعيان است؟
مسلم در صحيح خود از ابن عباس نقل كرده كه پيامبر (صلى الله عليه) فرمود: «ما من رجل مسلم يموت فيقوم على جنازته أربعون رجلاً لايشركون بالله إلّا شفّعهم الله فيه»(5) «هيچ فرد مسلمانى نيست كه بميرد و بر جنازهى او چهل مرد كه به خدا شرك نمى ورزند قيام كرده (و بر او دعا كنند)جز آنكه خداوند آنان را در حق آن ميت شفيع گرداند.»
بخارى در صحيح خود، بابى را منعقد كرده تحت عنوان: «اذا استشفعوا الى الامام ليستسقى لهم لم يردهم»،(6) هر گاه امام را شفيع خود قرار دهند تا براى آنها طلب باران كند خداوند آنان را رد نخواهد كرد. از اين عبارت استفاده مىشود كه حقيقت شفاعت همان دعا و خواستن از خداوند است و طلب شفاعت از ولى خدا به معناى طلب دعا است.
طلب دعا و خواستن از مؤمن نه تنها شرك و حرام نيست، بلكه امرى مستحب و راجح مىباشد و انسان مى تواند در حال حيات و ممات از كسى بخواهد تا براى او دعا كند و كارى را براى او از خدا بخواهد.
ابن عباس روايت كرده: «لما فرغ أميرالمؤمنين (عليه السلام) من تغسيل النبى (صلى الله عليه و آله) قال: «بأبى أنت واُمى، أذكرنا عند ربك…»(7)
«چون اميرالمؤمنين (عليه السلام) از غسل پيامبر (صلى الله عليه و آله) فارغ شد خطاب به پيامبر (صلى الله عليه و آله) عرض كرد: پدر و مادرم به فداى تو، ما را نزد پروردگارت ياد كن...».
نيز روايت شده: «لما توفى رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) جآء أبوبكر من سلع و وقف على فوته وكشف عن وجهه وقبله وقال: بأبى أنت وأمى طبت حياً وميتاً، واذكرنا عند ربك»(8)
«چون رسول خدا (صلى الله عليه و آله) از دنيا رحلت نمود ابوبكر از سلع آمد و چون از وفات حضرت مطلع شد، پارچه را از روى حضرت كنار زده و او را بوسيد و گفت: پدر و مادرم به فداى تو، تو در حال حيات و ممات خود خوب بودى، ما را نزد پروردگارت ياد بنما».
از اين روايات به خوبى استفاده مىشود كه طلب دعا و شفاعت، حتى پس از رحلت و شهادت اولياى الهى جايز و صحيح است.
(1) نساء (4)، آيه. 85
(2) تفسير نيشابورى در حاشيه جامع البيان طبرى، ج 5، ص. 118
(3) محمد (47)، آيه. 19
(4) مفاتيح الغيب، ج 8، ص. 220
(5) صحيح مسلم، ج 3، ص. 54
(6) صحيح بخارى، ج 2، ص 29، ابواب الاستسقاء.
(7) مسند احمد، ح. 228
(8) السيره الحلبيه، ج 3، ص. 392
پرسمان
