متن آهنگ دلگیرم آرام به صورت کامل

متن آهنگ دلگیرم آرام
[ورس یک]
غروب جمعست و حالم کِرخِه
خیلی درگیرم، دلم گرفته
الآن فقط با نوشتن آروم میشم
ولی میدونم تهش نابود میشم
مغزم به کاره و لب هام طلسمه
غم میاد نزدیک و بهم میچسبه
تا خدا هست نباید ناامید بشم
خدا من رو ببخش، قسم به اسمت
من که غم دلم غم همین کوچه ها بود
حتی وقتی راه میرفتم حواسم به مورچه ها بود
همیشه من رو به آدم بدها شبیه کردن
نمیدونم آخه مگه به کی بدی کردم
نمیدونم چرا دستام انقدر سرده
یه جوری ام اصلا دلم از همه کنده
همش بغض میکنم و پلک هام تَره
توی بیستم ولی انگار چهل سالمه
از خودش بودن دیگه یادی ندارم
انگار دیگه اصلا علاقه به شادی ندارم
همه میگن که یه روزی درست میشه
ولی من دیگه با دنیا کاری ندارم
همین الآنش هم دیگه دیره برای من
میخوام پروانه شم ولی پیله ندارم
از کسی جز خودم کینه ندارم
میخوام این قلبم رو از سینه در بیارم
بهم میگن که باید دورش رو خط بکشی
میدونم که آخر دودش میره توی چشمم
ولی من دیگه عادت کردم
قرص میخورم که بتونم دوباره بکشم
افتادم وسط این آدم های سنگی
حتی رفیقمم وایستاد جلوم جنگید
خواستم غم هام رو نشون ندم اما نشد
شدم یه گوشی رنگی با زنگ خور غمگین
چند سالی گذشت شب و روز با فکرش
خوشحالم در اومدم از زیر دِینش
امیدوارم هر جا هست خوشبخت باشه
لعنت به اونی که دروغیه عشقش
تو هم مثل صدای نامردها رو میشنوی
همش تنهایی توو خلوت بغضت رو میشکنی
از همه خوردی و خودت رو نیش زدی
فقط عدالت رو میخوام، نه چیز بیشتری
[کورس]
دلگیرم از این همه ناپاکی و ریا
از فرق بین آرزو کور و بینا
از این که ندارم جایی روی این زمین
از ناله پولدار از شکر فقیر
از این که نمیتونم اوج بگیرم
چون دور و برم دشمن ها میکنن کمین
تو هم برو دلیل این همه غم رو نبین
برو، فقط همین
[ورس دو]
دلگیرم از نادون های با صدای بالا
دلگیرم از سکوت آدم های دانا
دلگیرم از این که خدا توی منه
ولی وقتی میخوام صداش کنم
همش سرم میره بالا
دلگیرم از آدم های تنها زیر بارون
از مغزهای سالم با ریه های داغون
دلگیرم از استعدادهای فقیر بی پشت کار
قسم های دروغی کاسب های بی وجدان
از این که دنبال آرزوهات نمیگردی
از این که نمیخوای بفهمی که نمیفهمی
دلگیرم از خواهش های بچه های کار
از این که مزد یه روزت میشه یه وعده شام
از برج های بلندی که گذاشت سر به ماه
دلگیرم از آدم های بی تخصص پای کار
این همه فکر و خیال توو سرم وقت خواب
دلگیرم از آدم های بی گناه لنگ آب
از سربازی که از جنگ و اسلحه بیزاره
هرماه پشت پوتینش یه نقطه رو میذاره
من گرفتار عادت های روتین شدم
مثل مدادم، منم کوچیک شدم و
هنوز هم واسه فهمیدن حقیقت معطلم
گم شدم، پر شدم، مثل دفترم
مدیون همه آدم های دورمم
از یکی طلبکارم، که اون هم خودمم
هنوز هم توی اتاقم زار میزنم
میرم سر میکروفون داد میزنم
تلوهام رو توو حالت عادی زدم
آره این ها رو همه جا جار میزنم
جز نوشتن حوصله کاری رو ندارم
اعصاب دوست آشنا، فامیل رو ندارم
اگه یه روزی خواستی پیدام کنی
بیا لای شعرهام جز اینجا جایی ندارم
[کورس]
دلگیرم از این همه ناپاکی و ریا
از فرق بین آرزو کور و بینا
از این که ندارم جایی روی این زمین
از ناله پولدار از شکر فقیر
از این که نمیتونم اوج بگیرم
چون دور و برم دشمن ها میکنن کمین
تو هم برو دلیل این همه غم رو نبین
برو، فقط همین
[ورس سه]
تو شیشه نشکن، من یه سنگم
نمیکنی درکم، پر شک ام
خالیه برگم، من یه کبکم
که سرم توو برف نیست
پال و پرم زخم نیست
نمیبینم ولی گوش هام که کر نیست
خارجم از دید، حال و روزم ابریست
برو یه روزی که حالم خوب بود بیا
دوست ندارم که چشم هات رو بکنم خیس
متن آهنگ آرام به نام دلگیرم