در این مطلب از سایت تریپ لند به حكم توهين به حضرت على(ع) چيست؟ می پردازیم. پس به شما پیشنهاد می کنیم حتما تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.
حكم توهين به حضرت على(ع) چيست؟
شك نيست كه امام على (ع)، بنابر روايات بسيار و به تصريح بزرگان شيعه و سنى، برترين و فاضل ترين صحابه رسول خدا (ص) مى باشد.
مقام و منزلت آن حضرت چنان رفيع و بلند است كه پيامبر گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله) ايشان را فراوان ستوده و بى حرمتى به ايشان را بى حرمتى به خود دانسته اند چنانكه روايتى مىفرمايند:
«مَن سَب عَلِيّا فَقَد سَبنِى»(1) :
هر كس على را دشنام گويد، مرا دشنام گفته است.
و در حديثى ديگر مى فرمايند:
«مَن سَب عَلِيّا فَقَد سَبنى وَ مَن سَبنِى فَقَد سَب اللَّهَ تَعالى»(2) :
هر كس على را دشنام گويد، مرا دشنام گفته است، و هر كس مرا دشنام گويد، خداى تعالى را دشنام گفته است.
فراتر از اين گفتار پيامبر (ص) در اثبات مقام و منزلت على (ع)، مىتوان به اين آيه شريف استناد نمود كه در آن خداوند به پيامبرش مىفرمايد:
شفاعت گناهکاران امت پیامبر ص در قیامت در کلام آیت الله شاه آبادی
ناراحتی پیامبر از مشکلات و رنجهای جامعه بشری
ارتداد صحابه بعد از پیامبر در کتاب صحیح بخاری
ماجرای مسموم شدن پیامبر صلی الله علیه و آله در منابع شیعه و سنی
«قُل لا أَسألُكُم عَلَيهِ أَجرا إِلاّ المَوَدهَ فِى القُربَى»(3) به مردم بگو بر رسالتم چيزى جز دوستى خاندانم نمىخواهم.
در روايت آمده است: هنگامى كه اين آيه بر پيامبر نازل شد، از پيامبر پرسيدند، اين كسانى كه دوستى آنها بر ما واجب شده است، چه كسانى هستند؟ حضرت در پاسخ فرمودند: «على و فاطمه و دو فرزندشان: حسن و حسين (ع).(4)
بنابراين رعايت احترام حضرت على (ع) و اهل بيت (ع) امرى لازم و ضرورى است و شكستن حرمت آنان و ناسزا گفتن به ايشان در حكم ناسزاگويى به پيامبر (ص) است و كسى كه به پيامبر (ص) ناسزا بگويد، مرتد است.
ائمه(5) اربعه (حنفيه، مالكيه، شافعيه، حنبليه) نيز درباره حكم مرتد اتفاق نظر دارند كه:
«كسى كه ارتدادش ثابت شود، خونش هدر و واجب القتل است».(6)
در روايت نيز آمده است كه از امام صادق (ع) پرسيدند: چه مى گويى درباره كسى كه به حضرت على (ع) ناسزا بگويد؟ حضرت فرمود: «خونش حلال است».(7) مراجع تقليد نيز در باب طهارت و نجاست گفتهاند: «كسى كه به يكى از دوازده امام (ائمه معصومين) (ع) دشنام و ناسزا گويد، كافر و نجس است».(8)
به نقل از مؤسسه آموزشى پژوهشى مذاهب اسلامى
(1) مسند احمد، ج 6، ص 323، (دارصادر، بيروت) مجمع الزوائد و منبع الفوائد، ج 9، ص 130، (دارالكتب العلميه، بيروت، 1408 ه ق) احقاق الحق، ج 6، ص 432- 423، مؤلف گرانقدر اين كتاب، احاديث فراوانى نظير اين حديث را از دهها منبع از منابع بزرگان اهل سنت گزارش كرده است.
(2) الغدير، علامه امينى، ج 7، ص 194، (دارالكتاب العربى، بيروت).
(3) سوره شورى، آيه. 23
(4) الدرالمنثور، سيوطى، ج 6، ص 7، (دارالمعرفه، 1365 ه ق).
(5) يسألونك فى الدين و الحياه، دكتر احمد شرباصى، ج 5، ص 295، (دارالجيل، بيروت).
(6) الفقه على المذاهب الاربعه، تأليف عبدالرحمن الجزيرى، مبحث حكم المرتد.
(7) وسائل الشيعه، الحرالعاملى، ج 28، ص 215، ح 34593، باب 27، (نشرآل البيت).
(8) توضيح المسايل مراجع، بنى هاشمى، ج 1، ص 87، مسأله 110، (دفتر انتشارات اسلامى)
پرسمان
