اقسام اهل دنیا در کلام امام علی ع

حضرت على (ع) در خطبه 32 نهج البلاغه اهل دنيا را به چند گروه تقسيم كرده است؟

به چهار گروه تقسيم كرده است:

گروه اول مردمى آرام و گوسفند صفت مى‏باشند و هيچ‏گونه تباهكارى (نه به صورت زور و تظاهر و نه به صورت فريب و زير پرده) از آنها ديده نمى‏شود، ولى تنها به اين دليل كه عرضه‏اش را ندارند اينها آرزويش را دارند، اما قدرتش را ندارند.

گروه دوم، هم آرزويش را دارند و هم همت قدرتش را دامن به كمر زده، پول و ثروت گرد مى‏آورند يا قدرت و حكومت به چنگ مى‏آورند و يا مقاماتى را اشغال مى‏كنند و از هيچ فسادى كوتاهى نمى‏كنند.

گروه سوم گرگانى هستند در لباس گوسفند، جو فروشانى هستند گندم‏نما، اهل دنيا، اما در سيماى اهل آخرت سرها را به علامت قدس فرو مى‏افكنند، گامها را كوتاه برمى‏دارند، جامه را بالا مى‏زنند، در ميان مردم آنچنان ظاهر مى‏شوند كه اعتمادها را به خود جلب مى‏كنند و مرجع امانات مردم قرار گيرند.

گروه چهارم در حسرت آقايى و رياست به سر مى‏برند و در آتش اين آرزو مى‏سوزند، اما حقارت نفس، آنان راخانه‏نشين كرده است و براى اينكه پرده روى اين حقارت بكشند به لباس اهل زهد در مى‏آيند.

على (ع) اين چهار گروه راعلى رغم اختلافاتى كه از نظر برخوردارى و محروميت، و از نظر روش و سبك، و از نظر روحيه دارند جمعاً يك گروه مى‏داند: اهل دنيا، چرا؟ براى اينكه همه آنها در يك خصيصه مشتركند و آن اينكه همه آنها مرغانى هستند كه به نحوى ماديات دنيا آنها را شكار كرده و از رفتار و پرواز انداخته است، انسانهايى هستند اسير و برده.

مجموعه آثار شهيد مطهرى ج 14 سيرى در نهج البلاغه صفحه. 564

پرسمان