دعای معجزه گر حضرت محمد (ص)

دعا، طلب و درخواست بندگان، برای رسیدن به خواسته‌ها، از پروردگار است. دعا به عنوان یکی از راه‌های ارتباط با خداست و برترین عبادت برای مومن است. خداوند (در سوره فرقان  آیه ۷۷) میفرماید:  قُلْ مَا یَعْبَؤُاْ بِکُمْ رَبِّى لَوْلَا دُعَآؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَاماً «اگر دعای شما نباشد، پروردگارم هیچ اعتنایی به شما نمی‌کند…» و همچنین( در آیه ۶۰ سوره غافر ) می فرماید: وَ قالَ رَبُّکمُ ادْعونی اسْتَجِبْ لَکمْ انَّ الَّذینَ یسْتَکبِرُونَ عَنْ عِبادَتی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرین. «مرا بخوانید تا دعای شما را بپذیرم! کسانی که از عبادت من تکبّر می ورزند به زودی با ذلّت وارد دوزخ می شوند». قابل ذکر است که دعا دارای  آداب خاصی است که اگر اجرا شود باعث تعجیل در برآورده شدن حاجت می شود.  آداب قبل از دعا شامل: طهارت، استعمال بوی خوش، رو به قبله بودن و صدقه دادن است. و آداب بعد از دعا : به ور مداوم در حال دعا بودن،کشیدن دستها بر روی صورت و درود و صلوات بر رسول خدا و اهل بیت است. در اینجا دعای معجزه گر حضرت محمد را برایتان بازگو میکنیم.

دعای معجزه گر حضرت محمد (ص)

به نقل از ابن‌عباس : حضرت علی‌ (ع) به نزد پیامبر اکرم(ص) آمد و چیزی از آن حضرت درخواست نمود، پیامبر اسلام(ص) به ایشان فرموند: ای علی! می خواهم تو را چیزی بیآموزم که دوستم جبرئیل بر من آورد و فرمد: ای محمد! این هدیه‌ای است از سوی پروردگارت که تو را با آن بزرگ  داشت و به این موهبت را بر هیچکدام از پیامبران پیش از تو هدیه را نداده است و آن دعایی است که  هر مصیبت‌زده و هر دلشکسته و غمزده و هر کسی که در خطر دزد و آتش‌سوزی گرفتار باشد، آن جملات را بخواند.( دعای معجزه گر حضرت محمد )

و هر بنده‌ای که از سوی پادشاه در خطر باشد و با خواندن این دعا، خداوند برای او وسیله برای رهایی فراهم خواهد ساخت. که آن  شامل نوزده جمله است که چهار جمله از آن بر پیشانی اسرافیل  و چهار جمله‌اش بر پیشانی میکائیل و چهار جمله آن بر عرش و چهار جمله‌اش بر پیشانی جبرئیل و سه جمله  دیگر آن در جایی که خدا خواسته، نوشته شده است.

اعمال روز معراج در شب هفدهم ماه رمضان برای برآورده شدن حاجات

حضرت امیرالمومنین (ع) فرمودند: ای رسول‌ خدا ! چگونه  باید آنها را بخوانیم؟ پیامبر اکرم (ص) فرموند: بگو: «یا عِمادَ مَن لا عِمادَ لَهُ، وَ یا کَریمَ العَفوِ، وَ یا حَسَنَ البَلاءِ، وَ یا عَظیمَ الرَّجاءِ، وَ یا عَونَ الضُّعفاءِ، وَ یا مُنقِذَ الغرقی، وَ یا منجِیَ الهَلکی، یا مُحسِنُ یا مُجمِلُ، یا مُنعِمُ یا مُفضِلُ، أنتَ الذی سَجَدَ لکَ سَوادُ الَّیلُ، و نورُ النهار، وَ ضَوءُ القمرَ، و شعاعُ الشَّمسِ، و دَوِیُّ الماءِ، وَ خفیفُ الشَّجَر، یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ، انتَ وَحدَکَ لا شریکَ لَکَ». آن‌گاه می‌گویی: «بار‌الها! با من چنین و چنان کن»، که به‌طور مسلم از جای خود بر نمی‌خیزی تا اینکه دعای تو مستجاب شود.